+ درسته اسمتونو گذاشته بودم میرغضب و حتی وقتایی که عصبی بودین بخاطر اخم توی صورتتون خنده ام میگرفت، درسته اون آلوچه رو دادم به شما و بعدا در نبودتون گول خوردم و خودم خوردمش، درسته اولش که دیدمتون خیلی ازتون بدم میاومد. همه ی اینا درسته، ولی من عمیقا ناراحت شدم، عمیقا بغض کردم و عمیقا اشک ریختم... کاش بودین، چون تازه قرار بود علاوه بر استاد معماریم استاد خطم هم بشین! البته میدونم اگه میگفتم میگفتین کی قرار شد؟ منم میگفتم خودم قرار گذاشتم و شما میخندین. ولی کاش بودین، چون هنوز کلی نقشه های به قول شما آبکش دارم که پر از سواله. کاش بودین، چون شما از اون آدم حسابی ها هستین. از اون آدم ها که آدم کم میبینه توی زندگیش...
۰ نظر
۳۰ خرداد ۹۸ ، ۰۰:۰۹