.
سه شنبه, ۲۵ مهر ۱۳۹۶، ۰۱:۲۳ ق.ظ
+ یک ساعت پیش ترس برم داشته بود، نا امیدِ نا امید صدایم را آرام کردم و از رفیق جان پرسیدم راه درستی آمدیم؟
+ اگر نوشتن درباره مساله پیش آمده را یک ساعت پیش شروع کرده بودم جایش در قسمت"حرص نوشت" بود، اما حالا دیگر مطمئنا تیک قسمت "شاد نوشت" را میخورد.
+ از همانجا که پر بود از نا امیدی چیزی جرقه زد، انگار چیزی پنهان شده بود بین آن همه سیاهی، یک چیز نورانی.
۹۶/۰۷/۲۵