.
يكشنبه, ۸ فروردين ۱۴۰۰، ۰۹:۲۱ ب.ظ
مثلا باورش بشینه تو قلبم که:
این راز بشنو از من هرگز مگو جهان هیچ
هرگز مگو جهان پوچ، تا انتظار باقیست.*
مثلا دیگه نگم:
ز کار و بار و یار و حال و فال و دل در گذر.
مثلا این قدر نا امید نباشم از همه چیز و همه کس.
* محمدرضا شفیعی کدکنی
۰۰/۰۱/۰۸