هــــِجاهای یک مِداد نارِنــــجی

برای سال نود و هشت؛ از شروع تا پایانش:

بیا و همه ی احساست رو گره بزن به خودتُ اونقدر گره  رو کور کن که رفتار یه آدم نتونه احساستُ بد کنه. حالا اون آدم هر کسی که هست مهم نیست. چه دوست باشه و چه غریبه، چه همکار و چه همسایه! مهم اینه که احساست دست حرکات دیگران نباشه. همین و بس.